FINAL JURY –

We zagen de bestaande industriële structuur die het Mexico-eiland overmeestert, en waren per onmiddellijk geïntrigeerd door de pre-gefabriceerde betonnen balken, kolommen en tt-liggers. We besloten dat we het deel van deze structuur dat op onze bouwplot gefundeerd is, gaan behouden. De restanten ontmantelden we en werden de bouwstenen van de rest van het ontwerp. Het gebruik van bestaande onderdelen en het oude grid zorgt voor een vooraf vastgelegde maatvoering en een catalogus aan bouwelementen die verdere ingrepen zullen helpen vormgeven. Er is hoogte nodig. De oorspronkelijke structuur is niet ontworpen om acht extra bouwlagen te dragen. We gaan op zoek naar stapelingen, verbindingen en structurele principes ingeënt op ons bestaande grid. Kolommen worden samgengebonden met stalen riemen, en balken werden verzwaard door ze omgekeerd op elkaar te stapelen. Zo wordt de elf-meter-hoge fabriekshal verhoogt tot het baken van de Mexico site. Al deze ingrepen zorgen voor een structurele vormentaal die voorkomt niet uit zijn ontwerper maar uit zichzelf. De samengebonden kolommen doen zowel denken aan massieve kerkpilaren als de befaamde Mieskolom, terwijl de hiërarchie van de stapeling classisistisch oogt. De taal zit vol met tegenstelingen: het verfijnde versus het robuuste, de gotiek versus het modernisme. We functioneren niet als ontwerper maar als een medium om een bestaande puzzel opnieuw in elkaar te steken: het gebouw bouwt zichzelf. We gebruiken de vrije hoogte van de originele structuur om linten van kmo’s, ateliers en een cultuurcentrum te huisvesten in een skelet van beton, zoals gesuggereerd door studies vanuit AG Vespa3. Daarboven worden er kantoorachtigen voorzien, die door hun open plan kunnen evolueren naar gemengd gebruik of residentiële eenheden. Het open plan en de adaptieve structuur bieden het gebouw bestendigheid tegen toekomstige functieverandering.

fig A,

fig B,

fig C,

fig D,

fig E,

fig F,

Related posts by author